ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ
Εφαρμογή κοινωνικού τιμολογίου για το νερό, μηδενικά τροφεία στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, έργα με βάση το φιλολαϊκό κριτήριο. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις προτάσεις του συνδυασμού της «Λαϊκής Συσπείρωσης για το δήμο Κατερίνης» με επικεφαλής τον Χαράλαμπο Παπαδόπουλο. Για τον ίδιο, αλλά και την παράταξή του, ο δήμος πρέπει να λειτουργεί ως «μπροστάρης» διεκδικήσεων απέναντι σε ένα κεντρικό κράτος, που έχει ως στόχο τη μετακύλιση των βαρών στις τοπικές κοινωνίες. Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας, προσθέτει καλώντας τους δημότες να αφυπνιστούν και να οργανωθούν ενισχύοντας με την ψήφο τους στις εκλογές τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Συνέντευξη στη Μαρία Τσιώνη (Ολύμπιο Βήμα)
- Κύριε Παπαδόπουλε, κατά την παρουσίαση της υποψηφιότητάς σας αναφέρατε ότι ο συνδυασμός της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δεν είναι ανεξάρτητος, αλλά εξαρτημένος από τα συμφέροντα του λαού. Αναλύσατε επίσης μια σειρά από θέματα που σχετίζονται με το γενικότερο πολιτικό σκηνικό και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Ένας υποψήφιος δήμαρχος που στηρίζεται από το ΚΚΕ τί περιθώρια έχει, σε περίπτωση που εκλεγεί, να εφαρμόσει αυτή τη διαφορετική πολιτική που προτείνετε, όταν το κεντρικό κράτος λειτουργεί σε άλλη βάση;
Η «Λαϊκή Συσπείρωση» δεν αποτελεί μόνο ένα ψηφοδέλτιο που στήνεται ευκαιριακά και προεκλογικά. Και παρελθόν και ιστορία έχουμε, αλλά προπάντων έχουμε παρόν και ακόμη περισσότερο μέλλον. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ το μετεκλογικό κομμάτι κυρίως με την έννοια της κινητοποίησης του κόσμου για τη διεκδίκηση αυτών που του ανήκουν.
Πράγματι, υποστηριζόμαστε από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, αλλά και από άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές, που τα προηγούμενα χρόνια πήραν μέρος σε πλήθος αγώνων, κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων τόσο σε τοπικό όσο και σε περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο. Πιστεύουμε ότι αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του δήμου, θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας προκειμένου να πιέσουμε, τόσο ως διοίκηση του δήμου όσο και ως δημότες και δημότισσες της περιοχής μας. Θέλουμε ο κόσμος να συσπειρωθεί σε λαϊκές επιτροπές στη γειτονιά και στο χωριό, να συσπειρωθεί σε συλλόγους, σωματεία και συνδικάτα και να παλέψει για τα ζητήματα που τον αφορούν έχοντας ως μπροστάρη το δήμο.
- Θα θέλατε να μου αναφέρετε κάποια ζητήματα της καθημερινότητας, στα οποία ο δήμος θα μπορούσε να λειτουργήσει ως “μπροστάρης”;
Αναφέρω χαρακτηριστικά τους συμβασιούχους, που στο δήμο είναι πάρα πολλοί. Μια από τις πρώτες μας κινήσεις θα ήταν ο αγώνας για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Μια τέτοια απόφαση θα ήταν ευχής έργο και θα δημιουργούσε μια άλλη προοπτική, μια ανάταση και μια αισιόδοξη προοπτική στο λαό της περιοχής μας, τόσο για εκείνους που εργάζονται ως συμβασιούχοι όσο και για εκείνους που εξυπηρετούνται από τις υπηρεσίες και τις δομές του δήμου. Όμως, μια τέτοια απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων θα πήγαινε στο ανώτερο όργανο της λεγόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης, στην αποκεντρωμένη διοίκηση. Πιθανόν να ερχόταν μια οδηγία ή μια απόφαση που θα έλεγε “δεν μπορείτε να τους μονιμοποιήσετε”. Αυτό όμως δεν είναι τοπική αυτοδιοίκηση, είναι τοπική διοίκηση.
- Κατά συνέπεια, οι δήμοι έχουν πολύ μικρά περιθώρια κινήσεων και “ελιγμών”, ανεξαρτήτως διοίκησης;
Οι δήμοι και οι περιφέρειες λειτουργούν επί της ουσίας ως μακρύ χέρι του κράτους: υλοποιούν την κυβερνητική πολιτική, που είναι βάρβαρη και αντιλαϊκή, αντικοινωνική, υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και εναντίον του κόσμου της εργασίας, αλλά και των ανέργων. Το θεσμικό και νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν οι δήμοι και οι περιφέρειες είναι ασφυκτικό. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νησίδα αυτοδιαχείρισης εργατικού ελέγχου στο πλαίσιο μιας οικονομίας, που βασίζεται στην «ανταγωνιστικότητα», μια λέξη που δεν ταιριάζει στην ανθρώπινη κοινωνία και ιδίως σε μια τοπική κοινωνία. Μιας οικονομίας, που έχει ως εμβληματική αρχή τη λεγόμενη επιχειρηματικότητα, όπου η επιχείρηση βέβαια στοχεύει στο ατομικό κέρδος και σε καμιά περίπτωση στο κοινωνικό συμφέρον.
Παρόλα αυτά, δεν παραπέμπουμε τη λύση των προβλημάτων σε κάποια δευτέρα παρουσία, αλλά παλεύουμε εδώ και τώρα για να αποκρούσουμε και να αναχαιτίσουμε νέα μέτρα, για τα οποία έχουμε προειδοποιήσει τον κόσμο πολύ έγκαιρα. Όταν προβλέπαμε τη θύελλα που ερχόταν, οι άλλοι παρακολουθούσαν δελτίο καιρού. Οπωσδήποτε παλεύουμε για το άμεσο και την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας και παράλληλα ανοίγουμε το δρόμο και δίνουμε την προοπτική για την αλλαγή των πραγμάτων υπέρ του λαού.
- Ποιες είναι οι προτάσεις του συνδυασμού σας για θέματα που απασχολούν τους δημότες, όπως είναι τα δημοτικά τέλη, τα έργα ή οι βρεφονηπιακοί σταθμοί;
Στους βρεφονηπιακούς σταθμούς οι συνδημότες μας πληρώνουν τροφεία. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το δήμο Πετρούπολης στην Αθήνα, όπου βρίσκεται στη δημοτική αρχή η “Λαϊκή Συσπείρωση”. Εκεί οι δημότες δεν πληρώνουν για τροφεία ούτε μισό ευρώ. Είναι για μας ένας βασικός και άμεσος στόχος πάλης, πρωτεύων και κεφαλαιώδους σημασίας, η μείωση μέχρι και η κατάργηση των τροφείων. Όλοι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να στείλουν το παιδί τους σ' αυτήν την πολύ βασική προνοιακή δομή.
Υπήρξαν κατακτήσεις τα προηγούμενα χρόνια, οι οποίες λαμβάνονται πίσω με ρυθμό καταιγίδας και συμβαίνουν και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε έχουν είτε δεν έχουν μνημόνια. Έχουν την καταγωγή τους στην ίδια την πολιτική της «λυκοσυμμαχίας», όπως την ονομάζουμε, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια βασική αρχή της συνθήκης του Μάαστριχτ είναι η «ελεύθερη» κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και ανθρώπων-εργαζομένων. Ο συμβασιούχος διμηνήτης ή πενταμηνήτης εργαζόμενος στο βρεφονηπιακό σταθμό τι είδους παιδαγωγική παρέμβαση μπορεί να προσφέρει; Η παιδαγωγική παρέμβαση πρέπει να είναι σταθερή και είναι περισσότερο από αναγκαίο να είναι μόνιμη, να έχει διάρκεια. Αυτό σε καμιά περίπτωση δε συνάδει με τη μερική απασχόληση.
Επίσης, βασική θέση του συνδυασμού μας είναι τα όποια έργα και υποδομές να σχεδιάζονται και να κατασκευάζονται με κριτήριο, πρώτα απ' όλα, το κατά πόσο είναι φιλολαϊκά. Από τα κοινοτικά κονδύλια επιβάλλονται συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Παρατηρούμε ότι αργοπορούν πάρα πολύ έργα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολύ καιρό. Αναφέρομαι, φερ' ειπείν, στο Ειδικό Δημοτικό ή στο λεγόμενο Πολιτιστικό Κέντρο. Πρότασή μας επίσης όσον αφορά στον Πολιτιστικό Κέντρο είναι ότι θα έπρεπε εκεί να στεγαστούν δωρεάν τα γραφεία όλων των Πολιτιστικών και Μορφωτικών Συλλόγων και Σωματείων, που δεν έχουν δική τους στέγη.
Επιπλέον, είναι σημαντικό κριτήριο η συντήρηση αυτών των υποδομών, που τελικά θα γίνει σε βάρος της τσέπης του δημότη. Βασική αρχή του Καλλικράτη είναι να μετακυλιστεί το βάρος από τον κρατικό προϋπολογισμό και κορβανά στην τοπική κοινωνία. Είναι τυχαίο ότι το 2011 αυξήθηκαν τα τέλη για νερό κατά 25% και ότι το 2010 αυξήθηκαν τα δημοτικά τέλη κατά 20%; Δεν είναι τυχαίο κατά τη γνώμη μας. Είναι η εφαρμογή της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων.
- Από τη στιγμή, όμως, που δεν θα υπάρχουν δημοτικά τέλη και επομένως ο δήμος δεν θα έχει αυτά τα έσοδα και από τη στιγμή που τα χρήματα από το ΕΣΠΑ και το νέο ΣΕΣ καθοδηγούνται προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, τι άλλα περιθώρια χρηματοδότησης ή αυτοχρηματοδότησης έχει ο δήμος ώστε να κάνει αναπτυξιακά έργα;
Οφείλουμε να διεκδικήσουμε τόσο ως δήμος και προπάντων ως δημότες κρατική χρηματοδότηση. Δε λέμε ότι ως δια μαγείας δε θα πληρώνει ο πολίτης τίποτα π.χ. για το νερό, αν και αποτελεί κοινωνικό αγαθό. Ωστόσο, τα τέλη δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είναι ανταποδοτικά, αλλά να τεθούν με έναν δίκαιο και ανθρώπινο τρόπο. Αναφέρομαι σε ένα κοινωνικό τιμολόγιο, ας πούμε, για τη ΔΕΥΑΚ. Δηλαδή, ανάλογα με τα εισοδήματα να κοστολογείται και το νερό. Και όχι να ισχύει αυτό το απαράδεκτο τέλος της περίφημης ανταποδοτικότητας, που είναι άδικο.
Επίσης, όπως προανέφερα, οφείλουμε να διεκδικήσουμε πόρους από την κεντρική διοίκηση. Η βασική φιλοσοφία του συστήματος σήμερα είναι λιγότερο κράτος. Είναι το κράτος-στρατηγείο, η επανίδρυση του κράτους, το μικρό ευέλικτο επιτελικό κράτος. Αυτές είναι εκφράσεις πρωθυπουργών που κυβέρνησαν τη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια. Και παράλληλα αποκέντρωση, δηλαδή να επωμιστεί ο δημότης περισσότερα βάρη, για να μην πω όλα τα βάρη.
Γι' αυτό, ο δημότης πρέπει να προσέξει τι θα στηρίξει στις εκλογές που έρχονται και κυρίως να αγωνιστεί, να βγει στο δρόμο και να διεκδικήσει αυτό που του ανήκει. Και εμείς θεωρούμε ότι του ανήκουν τα πάντα. Για παράδειγμα, σε καμιά περίπτωση δε θωρούμε ότι οι εκτάσεις στην Κατερινόσκαλα ή στην Παραλία πρέπει να δοθούν βορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Με βάση τις αρχές που πορεύθηκε και η νυν διοίκηση, δηλαδή την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα, είμαστε πολύ ανήσυχοι για το μέλλον αυτών των εκτάσεων. Πολύ σημαντικά είναι και τα προβλήματα που έχουν σχέση με την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα παραγωγής. Δεν είναι πολύ σοβαρό το θέμα μείωσης της τιμής του καπνού, που έχει χτυπηθεί από την ΚΑΠ; Αυτά τα τοπικά ζητήματα συνδέονται άμεσα με τα ζητήματα της κεντρικής πολιτικής.
- Θεωρείτε ότι ο Καλλικράτης ως νόμος, που υποτίθεται ότι έγινε για την εξοικονόμηση χρημάτων και πόρων, έπρεπε να γίνει ή έπρεπε να παραμείνουμε στο προηγούμενο σχήμα με τους εκατοντάδες δήμους και κοινότητες;
Δε θα κουραζόμαστε να λέμε ότι ο Καλλικράτης έγινε για να εξυπηρετήσει το μεγάλο κεφάλαιο. Είχαμε συνενώσεις των μικρότερων καποδιστριακών δήμων για να δημιουργηθούν μεγαλύτερες αγορές προκειμένου να δοθούν ανάσες στο μεγάλο κεφάλαιο. Για παράδειγμα, ο μικρός υπεργολάβος ή το μικρό συνεργείο θα έχει τη δυνατότητα να αναλαμβάνει έργα; Πως θα έχει αυτή τη δυνατότητα σε μεγάλους δήμους που ανάλογα μεγάλα θα είναι και τα έργα; Δεν είμαστε υπερασπιστές και θιασώτες της προγενέστερης κατάστασης. Όμως, το θεσμικό και νομικό πλαίσιο δεν ήταν τόσο ασφυκτικό τη δεκαετία του '80 ή του '90. Υπάρχουν παραδείγματα από δήμους της χώρας όπου στη διοίκηση ήταν οι λαϊκές δυνάμεις, οπότε έγιναν σημαντικά έργα σε επίπεδο υποδομών, αθλητισμού, πολιτισμού.
Ένα σχέδιο για μια αληθινή τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να αποτελέσει η πραγματική τοπική αυτοδιοίκηση που υπήρχε τα χρόνια της ελεύθερης Ελλάδας. Όταν γράφτηκε η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης και δημιουργήθηκαν στα βουνά της ελεύθερης πατρίδας μας κύτταρα τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου ο λαός ήταν κυρίαρχος. Μόνο σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, όπου δε θα κυριαρχεί η αναρχία της παραγωγής, αλλά ένας κεντρικός σχεδιασμός με βάση το κοινωνικό συμφέρον μπορούμε να ξεπεράσουμε αντιφάσεις, αδικίες και να οδηγηθούμε στη λαϊκή χειραφέτηση και εξουσία. Μόνο τότε μπορούν να λειτουργήσουν και σε τοπικό επίπεδο όντως αυτοδιοικούμενες κοινότητες.
- Αυτά που πρεσβεύετε, όμως, κατά πόσο «περνούν» στον κόσμο; Μήπως θα έπρεπε ο τρόπος να είναι διαφορετικός για να υπάρχει το ανάλογο αποτέλεσμα και αντίκρυσμα; Πως γίνεται να λες στο δημότη “το συμφέρον σου είναι αυτό” και να μην το καταλαβαίνει ή να μην το δέχεται;
Καταρχήν, όλοι έχουμε ευθύνη ως δημότες. Όχι με την έννοια του αυτομαστιγώματος ή του “μαζί τα φάγαμε”, αλλά με την έννοια της αγωνιστικής συμμετοχής, της επαγρύπνησης, της ενημέρωσης και του πνεύματος αντίστασης και ανυπακοής. Σήμερα ο κόσμος απομακρύνεται, διώχνεται σχεδόν από τα συνδικάτα. Σ' αυτό το σημείο έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη αυτοί που ονομάζονται κυβερνητικοί εργοδοτικοί συνδικαλιστές, εργατοπατέρες, που είναι ένα με το κράτος του μεγάλου κεφαλαίου και διαπλέκονται μ' αυτό. Επομένως, τα συνδικάτα δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά τα συμφέροντα του ίδιου του συστήματος.
Και στο επίπεδο του εργοδοτικού συνδικαλισμού και του τοπικού Εργατικού Κέντρου βλέπουμε διαπλοκή και συνέργεια υπέρ των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων της περιοχής. Καμιά μέριμνα ή φροντίδα για οργάνωση των εργαζομένων και αγωνιστική διεκδίκηση. Η όποια ανάπτυξη υπάρξει για τη χώρα και ειδικότερα για τον τόπο θα είναι ανεμική και ασφαλώς δε θα είναι προς όφελος του λαού.
Υπάρχει επίσης ευθύνη σε επίπεδο διοίκησης στο δήμο και την περιφέρεια, που δεν προσανατολίζονται σε αγωνιστική κατεύθυνση, αλλά αντίθετα πηγαίνουν χέρι χέρι με τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό. Για παράδειγμα, η διοίκηση του δήμου προώθησε την εργασιακή εφεδρεία.
Εξάλλου, και οι υπόλοιποι συνδυασμοί που αυτοονομάζονται και αυτοπαρουσιάζονται ως ανεξάρτητοι, προτείνουν επί της ουσίας ένα άλλο μείγμα διαχείρισης. Δεν πρέπει να ξεγελιέται κανείς από διάφορους που παρουσιάζονται ως ακομμάτιστοι και ανεξάρτητοι. Εμείς θα το πούμε με ιδιαίτερη έμφαση: είμαστε βαθιά εξαρτημένοι από τα συμφέροντα του λαού και ναι, στηριζόμαστε από συγκεκριμένους δημότες και το ΚΚΕ. Δεν το κρύβουμε από κανέναν αυτό. Είμαστε εξαρτημένοι από τα συμφέροντα του φτωχού αγρότη, του εργάτη και του υπάλληλου, του μικρού επαγγελματία που καθημερινά παλεύει, με τα συμφέροντα του νέου και του άνεργου, όλων των στρωμάτων που πλήττονται και θα πληγούν ακόμη περισσότερο με την εφαρμογή της πολιτικής αυτής σε τοπικό επίπεδο. Διότι θα δυναμώσει η φορολόγηση και το χαράτσωμα του λαού τοπικά. Γίνεται ακόμη πιο “αποκεντρωτικό” αυτό το σύστημα, υλοποιείται ακόμη πιο βαθιά το σχέδιο Καλλικράτης.
- Ποιος όμως θεωρείτε ότι είναι ο τρόπος που θα αφυπνιστεί ο δημότης, ο οποίος μπορεί να συμφωνεί με τις θέσεις σας, αλλά δεν είναι «ενεργός»;
Ο δημότης πρέπει να βγει στο δρόμο. Πρώτα απ' όλα πρέπει να οργανωθεί στο σωματείο του. Σε κάθε γειτονιά και κάθε χωριό πρέπει να υπάρχει λαϊκή επιτροπή ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί. Θα πρέπει πάντως να υπάρχει ένας τρόπος οργάνωσης του λαού στην περιοχή του, που θα διεκδικεί γι' αυτόν και που θα ξεκινά από το πιο απλό πρόβλημα της λακκούβας. Αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να είναι ισχυρή η «Λαϊκή Συσπείρωση» και να μπορεί να στέκεται στο πλευρό του δημότη και του λαού. Οι δημοτικοί σύμβουλοι και η δημοτική αρχή από μόνοι τους δεν μπορούν να συνιστούν κίνημα διεκδικητικό και αγωνιστικό, εάν δεν υπάρχει λαός που να διεκδικεί. Χωρίς το γίγαντα λαό που αντιλαμβανόμενος την ισχύ του και τη δύναμή του θα διεκδικήσει ενισχύοντας και μέσα από την κάλπη τη «Λαϊκή Συσπείρωση» δεν γίνεται τίποτα.
